Władymir Jegorowicz Makowski – wybitny rosyjski malarz scen rodzajowych, także portrecista - syn Jegora Iwanowa Makowskiego, jednego z założycieli Moskiewskiej Klasy Artystycznej, brat malarza Konstantego J.  Makowskiego. W latach 1861-1866 studiował u S. K. Zarjanki i J. S. Sorokina  w moskiewskiej Szkole Malarstwa, Rzeźby i Budownictwa, w której później (1881-1894) sam pracował jako nauczyciel. Jego obrazy pokazywane na wystawach kilkakrotnie zostały odznaczone medalami, m.in. w roku 1869 wielkim złotym medalem nagrodzono obraz Wiejscy chłopcy pilnujący koni. W 1873 artysta otrzymał tytuł akademika, a od 1894 do 1918 był profesorem i kierownikiem pracowni malarstwa rodzajowego Wyższej Szkoły Artystycznej przy Akademii Sztuk Pięknych w Petersburgu. Makowski malował sceny z codziennego życia rosyjskich chłopów i mieszczan, które wyróżniają się realizmem, bystrością obserwacji, świetną charakterystyką postaci a często także zabarwieniem humorystycznym (Na bulwarze, 1886-87, Galeria Trietiakowska w Moskwie). Chętnie malował dzieci, traktując małych modeli z wyczuwalną sympatią. Zajmował się również akwarelą, ilustracją książkową (m.in. utwory M. W. Gogola) i grafiką. Od 1871 uczestniczył w wystawach Towarzystwa Ruchomych Wystaw Artystycznych (tzw. pieriedwiżników), wystawiał też za granicą, m.in. w Wiedniu i Berlinie.