Jan Rosen (Warszawa 1854 - Warszawa 1936), popularny malarz-batalista, pierwsze lekcje rysunku pobierał już w dzieciństwie - u Henryka Redlicha w Dreźnie i Franciszka Kostrzewskiego w Warszawie. Później, w latach 1872-1874 studiował w Monachium - w Akademii pod kierunkiem Alexandra Strähubera i rzeźbiarza Ferdinanda Bartha oraz w prywatnej pracowni Józefa Brandta, a w latach 1875-1879 w École des Beaux-Arts w Paryżu u Isidora Pilsa i Jean-Léona Gerome’a. Długo przebywał poza krajem, wiele podróżował; mieszkał w Monachium, Paryżu, Lozannie. W roku 1891 został nadwornym malarzem dworu petersburskiego. Do kraju wrócił w roku 1921; początkowo mieszkał na wsi, później w Warszawie i we Lwowie. Wyjeżdżał także do Włoch. Malował przede wszystkim obrazy o tematyce wojskowej, sceny batalistyczne z czasów napoleońskich i powstania listopadowego oraz obrazy rodzajowe z ulubionym motywem jeźdźców i koni.