Studiował na Wydziale Malarstwa ASP w Warszawie, dyplom z wyróżnieniem pod kierunkiem Jana Tarasina uzyskał w 1977. Graficzny aneks do dyplomu wykonał pod kierunkiem Haliny Chrostowskiej. Wszechstronne wykształcenie, zainteresowanie sztuką dawnych epok, nade wszystko zaś niezwykła wyobraźnia artysty sprawia, że jego kompozycje zaskakują specyficznym, umyślnym anachronizmem. Malarstwo to oddaje na poły erudycyjne, na poły prześmiewcze klimaty postmodernistycznej sztuki końca XX stulecia, będąc jednocześnie wyrazem tęsknoty za utraconą idyllą „złotego wieku”. Przybiera on pod ręką Kazikowskiego formy swoistego „teatru życia”, odgrywanego przez postaci, głównie kobiet w ponadczasowych, jasnych i powłóczystych strojach, zachowujących się i poruszających niby na scenie. Wrażenie to podnosi specyficzna przestrzeń wnętrz z kulisową zabudową, prześwitami, wyraźnie określonymi planami. Postaci i kształty odznaczają się bezbłędnym rysunkiem.