obraz jest sygnowany po lewej stronie u dołu (poniżej postaci siedzącego mężczyzny w czerwonym kubraku) - sygnatura jest jednak mocno przetarta; odczytać można jedynie literę C (lub G); natomiast wyraźnie widać datę - 1685.
Elementy włoskiej architektury, odbijające się w chmurach jasne światło Południa i barwne, ożywione postacie sztafażu stanowią typowe motywy krajobrazów tworzonych na przestrzeni całego wieku XVII przez zafascyno-wanych ciepłą Italią malarzy z Północnej Europy. Bardzo liczni malarze holenderscy i niemieccy podczas pobytów w Rzymie wykonywali rysunki antycznych ruin i malowniczych zakątków rzymskiej Campanii, a szkice te służyły im następnie po powrocie do ojczystego kraju przy sporządzaniu malarskich wersji italianizujących pejzaży.
Prezentowany tu, uroczy krajobraz, ożywiony licznymi sylwetkami ludzi i zwierząt w ruchu, powstał najpewniej też na Północy - w Niderlandach lub w Niemczech, o czym świadczy podłoże z drewna dębowego, nie stosowane we Włoszech. Malowany jest z dużą artystyczną swadą, miękko, a zarazem z umiłowaniem malowniczego szczegółu. Stroje postaci datują obraz na późne lata XVII wieku, co potwierdza umieszczona na nim data. Dwie prace holenderskiego malarza z Haarlemu, Dirka Maasa (1659-117) w Muzeum Narodowym w Warszawie i w Galerii Liechtenstein w Wiedniu wykazują pewne pokrewieństwa stylistyczne w sztafażu i w sposobie kształtowania drzew. Jednak oba te obrazy malowane są na płótnie, mają bardzo różne wymiary, nie mogą...