Efraim Seidenbeutel i jego bliźniaczy brat Menasze – malarze, graficy, członkowie ugrupowań „Bractwo św. Łukasza” i „Szkoła Warszawska”. Studia malarskie rozpoczęli w Miejskiej Szkole Sztuk Zdobniczych u prof. Miłosza Kotarbińskiego, a od 1923 kształcili się w warszawskiej ASP pod kierunkiem Tadeusza Pruszkowskiego i Władysława Skoczylasa. W 1932 obaj wyjechali za granicę na półroczne studia we Francji, Niemczech i Belgii. Większość prac tworzyli wspólnie, stąd też zwykło się traktować ich dorobek jako nierozerwalną całość i omawiać dzieło obu braci łącznie. Do takiego postępowania skłania stwierdzenie zadziwiającej jedności psychicznej, odczytywanej z obrazów sygnowanych Seidenbeutel, jak również stosowanie bardzo podobnych środków malarskich tak przez Efraima, jak i przez Menaszego. Trudno więc rozgraniczyć udział obu braci w pracach wspólnych, czy też odróżnić dzieła indywidualne, o ile nie są wyraźnie sygnowane imieniem. W początkowym okresie twórczości Seidenbeutlowie posługiwali się metodami i paletą postimpresjonistyczną, by wkrótce przejść do budowania obrazu szerokimi płaszczyznami barwnymi. Malowali śmiało, szeroko, z wyczuciem kolorytu, który często bywał odpowiednikiem klimatu duchowego kompozycji i zmieniał się w zależności od jej nastroju. W dorobku braci znajdują się martwe natury z owocami i kwiatami, pejzaże z różnych stron kraju i kompozycje figuralne. Seidenbeutlowie uczestniczyli w różnych wystawach krajowych i zagranicznych, na których ich prace kilkakrotnie wyróżniono nagrodami.