Jerzy Fedorowicz studiował w latach 1949-1951 w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Gdańsku, a następnie w latach 1951-1954 na ASP w Krakowie. Przez wiele lat współpracował i działał na polu organizacji życia artystycznego z żoną, Ludmiłą Popiel (1929-1988). W 1963 byli inicjatorami artystyczno-teoretycznych Plenerów Koszalińskich w Osiekach, w których regularnie uczestniczyli do 1981. Brali udział w spotkaniach i wystawach polskiego ruchu awangardowego, jak: I Biennale Form Przestrzennych, Elbląg 1965, Sympozjum „Wrocław'70”, Sympozjum „Złotego Grona”, Zielona Góra 1971, „Interwencje’, Pawłowice 1975, „Artycypacje”, Dłusko 1976 i 1977, Sympozjum Jankowice 1978, „Język geometrii”, Warszawa 1984. Prezentowali też swe prace – wspólnie i osobno – na wystawach indywidualnych. Realizując idee sztuki pojęciowej, prezentowali instalacje, fotograficzne i rysunkowe notacje procesu, obiekty, dokumentacje etc.