Jacek Baszkowski rozpoczął studia malarskie na ASP w Warszawie w 1963. W 1964 wyjechał do Paryża, gdzie w Galerii Lambert zaprezentował swą pierwszą wystawę indywidualną. Po powrocie do kraju wziął udział w kilku wystawach zbiorowych w latach 60. i w ekspozycji "Romantyzm i romantyczność w sztuce polskiej XIX i XX wieku" w warszawskiej Zachęcie w 1975, przeniesionej do Paryża w 1977. W tym okresie już mało wystawiał. Związał się z kręgiem Galerii Alicji i Bożeny Wahl, prezentującej sztukę bliską mu nastrojem i poetyką. Miał tam wystawę indywidualna w 1989. Od lat 70. tworzył obrazy małego formatu, wręcz na granicy miniatury, "mieszczące się w dłoni". W ciemnych, nieokreślonych wnętrzach sytuował postaci i sytuacje równie niedopowiedziane, raczej sugerujące niż przedstawiające, przesycone erotyzmem, tajemniczością, atmosferą ni to grozy, ni groteski. W ostatnim okresie maluje obrazy dużego formatu, prezentujące surrealistyczne nagromadzenie przedmiotów.