Marek Kowalski studiował na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie, w pracowniach Stanisława Słoniny i Bohdana Chmielewskiego. Dyplom uzyskał w 1979. W tymże roku podjął pracę pedagogiczną jako asystent prof. Stanisława Kulona. Od 1989 prowadzi Pracownię Technologii Drewna i Technologii Metalu na macierzystym wydziale. Otrzymał wyróżnienie w konkursie na pomnik Zygmunta Krasińskiego w Opinogórze. Początkowo tworzył rzeźby w różnych materiałach, m.in. ceramiczne. Z czasem jego specjalnością stały się figury kobiet parafrazujące rzeźbę gotycką. Artysta wykonuje je używając tradycyjnych materiałów (drewno lipowe) i technologii (polichromia, złocenia). Postaci wzorowane na Pięknych Madonnach czy figurach świętych z poliptyków są jednak współczesnymi kobietami, perwersyjnymi w pozach, gestach, sposobie ubrania. Artysta brał udział w licznych wystawach zbiorowych, m.in.: „Pedagodzy ASP w Warszawie“, Galeria Ars Polona, Duseldorf - Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko 1989; „Galeria Przyjaciół A.R.“ 1992-1996, Muzeum im. Xawerego Dunikowskiego, Warszawa 1996, „Figura w rzeźbie polskiej XIX i XX wieku“, Centrum Rzeźby Polskiej, Orońsko 1998 - Galeria Zachęta, Warszawa 1999. Miał też wiele wystaw indywidualnych, w tym w Galerii Dziekanka 1984, 1993, w Galerii Młodych 1985, 1990, Galerii Przyjaciół A.R. 1994. Współpracował przy realizacjach teatralnych i filmowych, m.in. z Wojciechem Siemionem - realizacja scenografii w Teatrze Stara Prochownia, Krzysztofem Zalewskim - wykonanie dużych figur animowanych dla Teatru TV, Januszem Wiśniewskim - wykonanie figur do przedstawienia Koniec Europy i Życie jest cudem, Januszem Józefowiczem i Markiem Chowańcem przy spektaklu Piotruś Pan, Januszem Sosnowskim - wykonanie replik rzeźb rzymskich dla filmu Quo Vadis.