Hugo Ullik w latach 1854-1861 studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Pradze pod kierunkiem Maksymiliana Haushofera i Franza Leo Rubena. Później pracował na prowincji jako malarz dekoracji teatralnych. W latach 1871-1877 był w Monachium, gdzie do 1874 kształcił się w Akademii u pejzażysty Edwarda Schleicha St. Następnie przebywał głównie w Pradze, ale wyjeżdżał też do Pilzna, Pressburga (Bratysławy), do Monachium i Szwajcarii. Oprócz malarstwa zajmował się ilustratorstwem i współpracował z praskimi czasopismami, m.in. „Kvety“ i „Svetozor“. Pierwsza zbiorowa wystawa prac artysty odbyła się w praskiej Galerii J.R Vilímka, a w 1881 w Galerii M. Lehmana urządzono jego wystawę pośmiertną. Hugo Ullik - pod wyraźnym wpływem swego mistrza E. Schleicha St. - malował przede wszystkim nastrojowe pejzaże. Przeważnie były to widoki czeskich pałaców i zamków; w obrazach tych łączył tradycje romantyczne z malarskim realizmem. Obrazy artysty znajdują się w licznych czeskich muzeach i galeriach, m.in. w Pradze, Pilźnie, Ostrawie, Litomierzycach, Libercu i Pardubicach.