Franz Radziwill - niemiecki malarz i grafik; podstawową edukację otrzymał w Bremie - w 1911 odbył tam kursy murarskie, w 1911-1913 był uczniem Państwowej Szkoły Technicznej a w 1913-1914 kształcił się w Szkole Rzemiosła Artystycznego (Kunstgewerbeschule). W tym okresie zaczął także malować. Podczas I wojny światowej służył w armii; w 1918-1919 był w brytyjskim obozie jenieckim we Francji. W latach 1920-1921 często przebywał w Berlinie oraz Hamburgu, gdzie został członkiem grupy „Freien Sezession“ i poznał wielu znanych artystów, m.in. Otto Dix’a. W 1922 przeniósł się do Dangstat, gdzie zamieszkał na stałe. W 1925 po raz pierwszy wyjechał do Holandii, którą odtąd regularnie odwiedzał, studiując malarstwo dawnych mistrzów. W 1927 przebywał na stypendium w Dreźnie, gdzie pracował w atelier Otto Dix’a. Od 1931 był członkiem „Novembergruppe“, od 1933 współpracował z berlińskimi galeriami; w tym samym roku wstąpił do NSDAP i otrzymał tytuł honorowego profesora Akademii w Düsseldorfie. W latach 1936-1939, jako gość na statku niemieckiej marynarki wojennej, odbył rejs na Wyspy Karaibskie, do północnej Afryki, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii i krajów skandynawskich. Brał udział w II wojnie światowej. W późniejszych latach nadal mieszkał w Dangstat. Miał wiele wystaw indywidualnych, tak w okresie międzywojennym jak i po wojnie. Artysta zasadniczo był samoukiem, a jego twórczość kształtowała się w kręgu malarzy niemieckiego ekspresjonizmu. Ulegał też wpływom malarstwa surrealistów, m.in. S.Dali czy R.Marguitte’a. Malował pejzaże, widoki portów, martwe natury, sceny rodzajowe i portrety. W obrazach artysty często powtarzają się motywy wojenne - pikujące samoloty, samotni żołnierze, okręty wojenne - wnosząc do nich swoisty nastrój samotności, pustki i zagrożenia. Na rynku zachodnim obrazy artysty są dziś wysoko cenione, a jego dzieła znajdują się w zbiorach wielu muzeów.