Sławomir Ratajski studiował na Wydziale Grafiki ASP w Warszawie w latach 1974-1979. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowniach Haliny Chrostowskiej (grafika warsztatowa) i Jerzego Tchórzewskiego (aneks z malarstwa). W latach 80. tworzył obrazy utrzymane w stylistyce neoekspresjonizmu, jednocześnie włączając się w ruch niezależnego życia artystycznego okresu stanu wojennego. Uczestniczył w wystawach kościelnych, jak "Polska Pieta", Poznań-Kraków 1986, II Biennale Młodych "Droga i Prawda", Wrocław 1986, "Droga Krzyża", Muzeum Archidiecezji Warszawskiej 1987. W 1986 zdobył brązowy medal na I Międzynarodowym Biennale Sztuki Azja-Europa w Ankarze. Od 1987 pracował na Wydziale Grafiki macierzystej uczelni jako asystent, potem adiunkt w pracowni malarstwa. W 1993 zaczął konstruować instalacje malarskie złożone z ogromnych, monochromatycznych płócien o jednostajnym rytmie pionów i diagonali ("UP!", 1993). Od początku lat 90. dał się także poznać jako organizator międzynarodowych spotkań, grupujących artystów głównie z Polski, Niemiec i Hiszpanii ("Projekt Visum", Reszel 1990, "Consecuencias", Bejar, Hiszpania, 1991, "Visum-Tempus", Calaceite, Hiszpania 1992, "Dystans", Orońsko 1994). W 1997 został powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Od 2001 jest ambasadorem RP w Argentynie. W czasie pełnienia tych funkcji zawiesił udział w życiu artystycznym. Mieszka w Buenos Aires.