Józef Mieszkowski naukę malarstwa rozpoczął w roku 1911 w warszawskiej Szkole Sztuk Pięknych u Władysława Ślewińskiego, Konrada Krzyżanowskiego i Edwarda Trojanowskiego. W roku 1913 przebywał w Paryżu i odbył podróż studyjną po Europie. Od oku 1917 pracował jako nauczyciel rysunku początkowo w Wieluniu i Łodzi a następnie w Warszawie. W roku 1922 wziął udział w wystawie Grupy Formistów. Uprawiał malarstwo sztalugowe. Początkowo ulegał wpływom kubizmu, z czasem podjął w obrazach problematykę światła i koloru malując w manierze impresjonistycznej liczne pejzaże. W latach 40-tych powrócił do malowania portretów o pewnej stylizacji geometryzującej. Miał kilka wystaw indywidualnych m.in. w 1925 w Warszawie w Salonie Sztuki L.Lewickiego zaś po wojnie w 1949 w Łodzi. Duża część jego dorobku uległa zniszczeniu w czasie Powstania Warszawskiego