Konrad Dielitz (Berlin 1845 - Berlin 1933) – malarz niemiecki; syn pisarza Theodora Dielitza. Początkowo studiował filologię na Uniwersytecie berlińskim, a równolegle uczył się malować w prywatnych szkołach Hermanna Eschke i Gottlieba Biermanna. Później (1865/1867) kształcił się jeszcze w berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. W latach 1871-1873 przebywał w Alpach Bawarskich, w 1874 był w Badenii, podróżował też do Szwajcarii i Włoch. Podróże dostarczały mu wiele inspiracji, tematów i motywów malarskich. Był przede wszystkim malarzem scen rodzajowych. Duże powodzenie miał także jako portrecista, autor licznych portretów reprezentacyjnych. Portretował m.in. przyszłych cesarzy Wilhelma I (1874) i Fryderyka III (1882), cesarza Wilhelma II (1892), kanclerza Otto Bismarcka, Aleksandra I cara Bułgarii (1881) i wiele osób z kręgu – nie tylko niemieckiej – arystokracji. Malował też portrety dzieci, które cieszyły się dużą popularnością. W późniejszych latach tworzył głównie pejzaże i obrazy z kwiatami. Inspirowany dziełami Ryszarda Wagnera malował germańskich bogów i sceny z sagi Nibelungów. Zajmował się także malarstwem dekoracyjnym. W jego sztuce, wyrosłej ze stylu epoki biedermeieru, wyraźne są także inspiracje malarstwem dawnych mistrzów, a w obrazach późniejszych nawet wpływy sztuki japońskiej. Od 1869 był członkiem Stowarzyszenia Artystów Berlińskich. W 1864 debiutował na wystawie w Akademii, gdzie później regularnie wystawiał, a w 1883 został wyróżniony małym złotym medalem. Uczestniczył też w Wielkich Berlińskich Wystawach Sztuki (1893,1895, 1897-1900, 1914), wystawiał w Wiedniu (1871), Düsseldorfie (1880), Monachium (1883). prace artysty znajdują się w zbiorach wielu muzeów niemieckich, m.in. Berlinie i Dortmundzie.