Romuald Kamil Witkowski studia malarskie rozpoczął w 1899 w warszawskiej Klasie Rysunkowej, a w latach 1901-1904 kontynuował naukę w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych pod kierunkiem F. Cynka, J. Unierzyskiego i J. Stanisławskiego. W 1904 zamieszkał w Warszawie. Od 1905 wielokrotnie wystawiał w warszawskim Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych. W latach 1912-1913 podróżował do Francji. Bardzo aktywny i czynny należał do kilku znaczących ugrupowań artystycz-nych i uczestniczył w urządzanych przez nie wystawach. Był członkiem grupy Plastyków Awangardowych (od 1917), działał w Polskim Klubie Artystycznym, był prezesem Klubu Futurystów, a w 1920 współzałożycielem warszawskiej grupy Formistów. Należał też do Stowarzyszenia Artystów Plastyków Rytm, Grupy Plastyków Nowoczesnych i grupy Praesens. Wystawiał w Instytucie Propagandy Sztuki i brał udział w znaczących pokazach sztuki polskiej za granicą organizowanych przez TOSSPO. Malował portrety, pejzaże i martwe natury, w których od wczesnych fascynacji secesją, poprzez inspiracje malarstwem P. Gauguina, Ślewińskiego i później P.Cezanne’a, przeszedł do, bliskiej kubizmowi, geometryzacji i syntezy form. Zajmował się także malarstwem ściennym.