Magdalena Więcek (Katowice 23 VII 1924, Egipt 31 XII 2007 )studiowała w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Sopocie (1946-1949). Tam poznała i związała się z Marianem Wnukiem, profesorem tej uczelni i znanym rzeźbiarzem. Wraz z nim w 1951 przeniosła się do Warszawy, gdzie Wnuk objął stanowisko rektora ASP, a ona kontynuowała studia na Wydziale Rzeźby ASP w Warszawie, który ukończyła w 1952. Od 1966 pracowała jako pedagog w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych w Poznaniu. Debiutowała w latach 50. jako autorka monumentalnych grup i figur, jak „Górnicy” w Domu Partii w Warszawie (1954), „Matka” z wystawy w Arsenale (1955) i in. Uczestniczyła w wielu sympozjach rzeźbiarskich w Polsce i za granicą, m. in. w St. Margarethen w Austrii (1963), Alborg w Danii (1967) oraz w licznych wystawach. Obok form plenerowych jest autorką abstrakcyjnych rzeźb kameralnych, w których niekiedy łączy materiały, zwracając uwagę na harmonię i doskonałość kształtów oraz staranne opracowanie zazwyczaj gładkich faktur