(Chrzanów 1 IV 1966, mieszka w Krakowie)
Dariusz Gorczyca rozpoczął studia w 1986 na Wydziale Grafiki krakowskiej ASP. Od 1987 studiował według indywidualnego programu na kilku wydziałach tej uczelni, m. in. malarstwo u prof. Stanisława Rodzińskiego, rzeźbę u prof. Bronisława Chromego, rysunek u prof. Włodzimierza Kotkowskiego, grafikę u prof. Stanisława Wejmana oraz obiekty sceniczne u doc. Romana Kurzawskiego. W 1991 uzyskał dyplom łączący różne dziedziny sztuki; w ramach dyplomu zaprezentował też fragmenty autorskiego spektaklu teatralnego. Równolegle ze studiami od 1987 prowadził założony przez siebie Teatr Sytuacji. Zrealizował w nim własne spektakle, w tym: „Upadek Ikara”, Kraków 1988; „Performance holenderski”, Den Helder (Holandia) 1989; „Rytuał przemian”, Kraków 1990; „Cztery figury Kadryla”, Dietzenbach (Niemcy) 1992; „Imperium cienia”, Kraków 1993; „Dichotomos”, Szeged (Węgry) 1998; „Dichotomos II”, Frankfurt n. Menem 2000. Jest też autorem działań parateatralnych i performances, prezentowanych w kraju i za granicą na festiwalach i przeglądach teatru eksperymentalnego oraz imprez multimedialnych. Od 1990 miał ok. 25 wystaw indywidualnych (z zasady nie bierze udziału w wystawach zbiorowych). Pisze teksty teoretyczne i eseje poświęcone sztuce i teatrowi, zamieszczane w wydawnictwach towarzyszących spektaklom i wystawom. W 1997 otrzymał roczne stypendium Ministra Kultury i Sztuki. W 1999 został nominowany w kategorii „sztuka – nadzieje na przyszły wiek” przez American Biographical Institute do IX edycji International Directory of Distinguished Leadership. W 2002 otrzymał stypendium Visiting Artist Position na Wydziale Sztuki Uniwersytetu Stanowego w Kentucky (USA).