David Adolf Constant Artz – znany i ceniony malarz holenderski; był uczniem Louisa Royera w Akademii w Amsterdamie, ale istotniejsze znaczenie dla jego twórczości miał kontakt ze starszym kolegą Josephem Israelsem (1824-1911). W 1859 razem przebywali i malowali w Zandvoort. Już wtedy Artz malował przede wszystkim sceny z codziennego życia rybaków, które poznał także podczas pobytów w Scheweningen czy Katwijk; a ponadto portrety i pejzaże. Stale mieszkał w Amsterdamie, w 1865 przebywał w Zweloo. W latach 1866-1874 był w Paryżu, skąd wyjeżdżał do Szkocji, Niemiec, Anglii i Włoch. Nadal malował rybaków pracujących na brzegu morza, plaży, wydmach oraz sceny rodzajowe w wnętrzach, w których nawiązywał do dawnego malarstwa holenderskiego i szczególną uwagę poświęcał delikatnie rozproszonemu światłu. W Paryżu tworzył też obrazy będące wyrazem fascynacji „odkrytą” wówczas sztuką Japonii – stylizowane, a la japońskie portrety i sceny we wnętrzach. Artysta brał dział w licznych wystawach; od 1860 często wystawiał w Amsterdamie i Hadze, w 1873 otrzymał medal na Światowej wystawie w Wiedniu, w 1880 w Salonie w Paryżu wyróżniono go „zaszczytną wzmianką”, a w 1883 na Światowej Wystawie w Amsterdamie został odznaczony złotym medalem. Prace Artza znajdują się, m.in. w zbiorach Rijksmuseum w Amsterdamie, w muzeach w Hadze, Rotterdamie, Glasgow.