Fülöp Elek (Philip Alexius) László de Lombos – sławny i niezwykle ceniony portrecista arystokratów, książąt i królów; artysta pochodzenia węgierskiego, który określany bywa jako malarz angielski. Studia rozpoczął w Akademii budapeszteńskiej pod kierunkiem B. Székely u K Lotza. W 1888 wystawił w Budapeszcie Portret dziecka, a w 1890 otrzymał państwowe stypendium na dalszą naukę w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie następnie kształcił się u A. Liezen-Mayera, a jego obrazy dwukrotnie odznaczono medalami. Przez rok studiował jeszcze w Paryżu u B. Constanta i J. Lefebvra. Późniejsze rozliczne zamówienia portretowe powodowały jego ciągłe podróże po Europie, a pokazywane na wystawach portrety przez lata wielokrotnie odznaczano medalami (m.in. złote medale w Budapeszcie, w Paryżu, Wiedniu, Monachium, Wenecji). Był portrecistą cenionym w całej Europie – malował np. cesarzy Franciszka Józefa I, Wilhelma II, królewskie rodziny Rumunii, Hiszpanii czy Anglii, papieża Leona XIII, dostojników Kościoła, rodziny książęce i arystokratyczne. W 1908 jeździł do Waszyngtonu, gdzie portretował Theodora Roosevelta. W 1907 osiadł na stałe w Londynie, a w 1914 otrzymał obywatelstwo brytyjskie. Był członkiem honorowym Royal Society of British Artists. Choć w początkach swej twórczości László malował także obrazy rodzajowe, później zajął się wyłącznie portretem dochodząc w tej sztuce do niezwykłej biegłości. Postrzegany jako kontynuator stylu J. S. Sargenta, wiele zawdzięczał także studiom nad osiemnastowiecznym portretem angielskim. Obrazy artysty znajdują się w licznych prywatnych zbiorach i galeriach oraz w muzeach Europy i Ameryki; m.in. w Budapeszcie, Londynie, Wiedniu, Waszyngtonie. A także w Muzeum Narodowym w Warszawie.