Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygnowany l.d: [w kółku] T.E + d; pd.: NP8| 1927 | Witkacy | 11/X
Irena Jakimowicz, znawczyni i badaczka twórczości Witkacego, pisząc o dwoistości wizerunku człowieka, tak znamiennej dla w jego literackiej i malarskiej twórczości, szczególnie podkreśla jej obecność w portretach i autoportretach artysty. Najwyraźniejszym przykładem owego rozdwojenia osobowości jest tu znana para autoportretów – Dr Jeckyl i Mr Hyde (zbiory MNW), ale Witkacy dokonywał też rozmaitych innych transformacji, przebierając swoich modeli i samego siebie w wiele różnych kostiumów.
Wśród nich „skrajnym i zupełnie wyjątkowym przejawem opozycji własnej osobowości jest autoportret jako kobiety, wykonany w 1927 roku dla przyjaciela Janusza Beaurain, który posiadał dużą, rozproszoną dziś, kolekcję portretów własnych i autoportretów Witkacego. /.../ [opozycja ta] mieści się całkowicie i niezależnie w świecie wyobrażeń Witkacego. Cóż w jego mniemaniu mogło być bardziej przeciwstawne sile charakteru i intelektowi mężczyzny niż przewrotna słabość i zwierzęcość instynktów uosobione w naturze kobiety? Skromnie zaczesane nad czołem włosy Witkacego zostały uzupełnione puklami na uszach; zarys twarzy i nos są wierne, jedynie usta są szeroko umalowane i jak zwykle w portretach kobiecych, wyolbrzymione oczy, może dla niepoznaki skierowane w górę, w przestrzeń”.
Portret opisany i reprodukowany w:
- Jakimowicz,...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2006-12-10 | 74 | 25 000 zł | 73 000 zł | N/A PLN USD |
