Max Hoenow (Hönow) – niemiecki pejzażysta wykształcony w Akademii w Berlinie, gdzie podjął studia malarskie pod kierunkiem Carla Steffeck’a. Zaczynał jako portrecista, ale niebawem całkowicie zajął się malarstwem pejzażowym. Wyjechał z Berlina i przez pięć lat podróżował po kraju, przebywając czasowo w Brandenburgii, Turyngii i w Górach Harcu. Po powrocie do Berlina podjął studia w Akademii u pejzażysty Carla Juliusa Ludwiga. Od 1883 uczestniczył w wystawach Akademii i w Wielkich Wystawach Sztuki w Berlinie. Od 1888 wystawiał też w monachijskim Glaspalast, prezentując głównie nastrojowe widoki z wrzosowisk i pejzaże leśne, w tym popularne wnętrza lasu czasem ożywiane rodzajowo traktowanym sztafażem (Młyn w lesie, Nad leśnym stawem, Nastrój wieczorny, Poranek w bukowym lesie itp.). Obrazy artysty znajdują się w zbiorach licznych muzeów niemieckich.