Kazimierz Józef Dunin-Markiewicz – malarz, scenograf, pisarz i reżyser teatralny, prawnik; wspominany w wielu pamiętnikach, artysta popularny w kręgach literackich i artystycznych Dublina i Warszawy. Pochodził z rodziny ziemiańskiej. Od 1892 studiował prawo na uniwersytecie w Kijowie, a równocześnie uczył się w szkole rysunkowej N. I. Muraszki. Korzystał też ze wskazówek batalisty W. Mazurowskiego i St. Bohusz-Siestrzencewicza. W 1895 wyjechał do Paryża i kształcił się w École des Beaux Arts i w Académie Julien u W. Bouguereau, J-L. Gérôme’a, B. Constanta i J-P. Laurensa. W 1896 wystawiał w Salonie Niezależnych, a w 1900 na Wystawie Powszechnej w Paryżu. W 1900 poślubił Constance Goore-Booth (późniejszą bohaterkę irlandzkiego ruchu narodowego). Od 1901 mieszkał w Irlandii – w Lissadell i w Dublinie. Malował i wystawiał wówczas liczne portrety osób z kręgu dworu, arystokracji i polityki. Znaczny rozgłos przyniósł mu zwłaszcza obraz "Inwestytura orderu" (wystawa Dublin 1906) na którym sportretował 68 postaci ze sfer dworskich. Malował także pejzaże i obrazy rodzajowe ("Przed chatą w Irlandii", 1902). Współpracował z teatrami w Dublinie, pisał sztuki, reżyserował i projektował dekoracje. W 1913 był w Albanii jako korespondent wojenny, później brał udział w walkach I wojnie światowej. W latach 1917-1918 przebywał w Moskwie i Kijowie, w 1918 zamieszkał na stałe w Warszawie. Pisał sztuki (m.in. "Poległym cześć", "Dzikie Pola", "Sprawa honorowa"), reżyserował, a od 1919 pracował jako radcą prawny w Konsulacie Amerykańskim. Nadal malował portrety (m.in. marszałka J. Piłsudskiego i prezydenta I. Mościckiego) oraz pejzaże. Jego prace znajdują się, w kolekcjach muzealnych w Polsce i w Dublinie, a także w licznych zbiorach prywatnych w Irlandii, Wielkiej Brytanii, USA.