Walter Spitzer w czasie II wojny światowej, jako kilkunastoletni chłopiec został deportowany do getta, a następnie do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie zaczął rysować. Został uratowany przez członków grupy oporu, by po wojnie dać świadectwo swym przeżyciom, m. in. w albumie „Sauvé par le dessin – Buchenwald”, wyd. Lozanna 2004. Po wojnie osiadł w Paryżu, gdzie od 1945 studiował w École Nationale Supérieure des Beaux-Arts. W 1946-1950 projektował scenografie teatralne, m. in. do „Dybuka”. Od 1957 prezentował liczne wystawy indywidualne we Francji, Stanach Zjednoczonych, Szwajcarii i in. Od 1952 wystawiał na Salon d’Automne, w latach 1954-1965 brał udział w Salon de la Jeune Peinture. Jest kontynuatorem Ecole de Paris, spadkobiercą sztuki Marca Chagalla i innych przedstawicieli kręgu międzynarodowej bohemy Paryża lat międzywojennych. Obok portretów i scen rodzajowych chętnie podejmuje tematykę biblijną. Zajmuje się też ilustracją, tworząc cykle oryginalnych grafik dla wydawnictw luksusowych (dzieła André Malraux, Henry de Montherlant, Jean-Paul Sartre’a i in.). Znacząca część jego dorobku artystycznego jest poświęcona przeżyciom wojennym i upamiętnieniu Holocaustu. Poza wspomnianym albumem zrealizował pomnik w Paryżu i posąg w brązie dla muzeum w Buchenwaldzie z okazji 50 rocznicy wyzwolenia obozu (1994-1995). Zdobył wiele nagród na wystawach i konkursach, m. in. Prix du Salon de Montreuil-sous-Bois 1953, Grand Prix na Salon Nationale des Beaux-Arts de Paris 1957. W 1983 otrzymał Médaille d'argent de la Ville de Paris, w 1986 został kawalerem orderu Arts et Lettres. Artysta mieszka w Paryżu.