Edward Theodore Compton – angielski pejzażysta, malarz, akwarelista, rysownik i grafik; początkowo malował jako samouk, później krótko kształcił się w Academy of Arts w Londynie. W 1867 wyjechał do Darmstadt, skąd w 1869 przeniósł się do Monachium, by w 1874 osiąść na stałe w Feldafing nad Stanbergersee. Często wyjeżdżał w podróże studyjne – wędrował wzdłuż Mozeli, był w Eifel, podróżował do północnej Afryki, Włoch, Hiszpanii, na Korsykę, do Skandynawii, Austrii i Szwajcarii. Zasadniczy wpływ na jego twórczość miał pobyt w szwajcarskim Berner Oberland; pod jego wrażeniem Compton nie tylko poświęcił się malowaniu krajobrazów górskich, ale został zamiłowanym turystą i alpinistą (miał kilka pierwszych wejść, m.in. na Tore di Brenta w Dolomitach). Jeździł w Alpy, Tatry, Pireneje i w góry Szkocji malując olejno, akwarelą oraz wykonując liczne rysunki tuszem i gwaszem. Malował także krajobrazy znad Morze Śródziemnego i z wybrzeży Skandynawii, często przedstawiając wysokie fale wzburzonego morza. W jego wcześniejszych pracach dostrzegalne są wpływy romantycznego malarstwa szkoły angielskiej, w obrazach późniejszych – silniejszy realizm. Mistrzowskie akwarele nawiązują do najlepszych tradycji malarstwa akwarelistów angielskich. Swoje prace Compton wielokrotnie pokazywał na wystawach w Londynie oraz w Monachium (od 1861), Berlinie (1896), w Lipsku (1897), w Rzymie (1911) i w Linzu (1919). Choć nie założył właściwie żadnej szkoły, miał ogromny wpływ na młodszych artystów, m.in. Ernsta Platza, Karla Arnolda oraz wielu innych; wśród nich także syna Edwarda Harrisona i córkę Dorę Compton. W niemieckich i austriackich wydawnictwach, książkach o alpinizmie i w czasopismach (m.in. „Über Land und Meer”, „Leipziger Illustrierten Zeitung”) wielokrotnie reprodukowano jego akwarele i wirtuozerskie rysunki tuszem.