Adolf (Ajzik, Aizik) Feder – malarz pochodzenia żydowskiego; w latach dziewięćdziesiątych XIX w. uczył się w Szkole Rysunkowej w Odessie. Należał do Bundu (Powszechnego Żydowskiego Związku Robotników w Litwie, Polsce i Rosji). W 1906 wyjechał do Berlina, gdzie studiował w Wyższej Szkole Sztuk Pięknych. Później był w Genewie, a od 1908 w Paryżu. Tam studiował jeszcze w École des Beaux-Arts i w Académie Julian, malował także w atelier H. Matisse’a. Związany był wówczas z gronem artystów z Montparnasse (A. Modigliani, O. Friesz, J. Lipchitz). Należał do kilku stowarzyszeń artystów rosyjskich. Wyjeżdżał do południowej Francji, do kraju Basków, nad Morze Śródziemne. W 1926 był także w Palestynie. Malował olejno i akwarelą, tak obrazy figuratywne, jak i kompozycje kubizujące: portrety, sceny rodzajowe, dekoracyjne martwe natury, pejzaże i widoki miejskie z Paryża, Palestyny i innych odwiedzanych krajów. Zajmował się także ilustracją książkowa, ilustrując m.in. poezje Arthura Rimbaud. Dużo wystawiał, w tym wielokrotnie w paryskich Salonach i galeriach, ciesząc się uznaniem krytyki (liczne artykuły w czasopismach, monografia pióra G. Kalma, 1929) Wystawiał także w Londynie, Chicago, Moskwie. Aresztowany w czasie II wojny światowej, został zesłany do obozów w Compiègne, następnie Drancy, skąd w grudniu 1943 deportowano go do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. Prace artysty znajdują się w zbiorach muzeów w Brukseli, Grenoble, Hawrze, Paryżu, Tel Avivie.