Cena uzyskana:
IInformacje o dziele:
sygnowany p.d.: Witkacy | 15/X | 1928 [w kółku] T.E + Cof
Oba prezentowane portrety (nr kat. 85 i 86) pochodzą ze zbiorów rodziny zaprzyjaźnionego z Witkacym Józefa Fedorowicza, aktora jego Teatru i kierownika stacji meteorologicznej w Zakopanem. Oba przedstawiają siostrę Fedorowicza, panią Jadwigę Pulichową i dają okazję do porównań jak różnie artysta postrzegał tę samą osobę w zależności od własnego nastroju i w ramach przyjętej konwencji, tzw. „typów”. Bowiem od 1924 Witkacy ograniczył swą twórczość malarską właśnie do pastelowych portretów, które malował w ramach „Firmy Portretowej”. W jej „Regulaminie” dokładnie określił specyfikę pięciu podstawowych typów – A, B, C, D, E, zastrzegając sobie jednak możliwość różnych kombinacji i tworzenia typów pochodnych. Na portretach obok sygnatury często umieszczał informacje o zażytych narkotykach i używkach, których działanie na sobie eksperymentował.
Drugi z portretów Jadwigi Pulichowej, namalowany został w październiku 1928, więc w równy rok później (por. nr kat 86). Ten portret artysta określił jako „typ E”, dopuszczający „dowolną interpretację psychologiczną, według intuicji firmy [...] nie zawsze możliwy do wykonania”. Dopisek Cof. oznacza kofeinę; wypitą kawę lub herbatę.
Portret opisany w:
I. Jakimowicz (współpraca A. Żakiewicz), "Stanisław Ignacy Witkiewicz 1885-1939, Katalog...
Stanisław Ignacy Witkiewicz:
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Warszawa 1885 - Jeziory na Wołyniu 1939) uczył się w domu pod kierunkiem ojca, Stanisława Witkiewicza. W 1903 zdał maturę we Lwowie. W 1904 zaczął podróżować, m.in. do Wiednia, Włoch, Monachium, Paryża, Londynu. W latach 1904-1910 odbywał studia w ASP w Krakowie u prof. Józefa Mehoffera, przerywane okresami nauki u Władysława Ślewińskiego. W 1914 wyjechał z ekspedycją Bronisława Malinowskiego do Australii, stamtąd zaś wprost do Petersburga, gdzie po wybuchu I wojny światowej zaciągnął się do wojska rosyjskiego. W Rosji był świadkiem rewolucji bolszewickiej.
Po powrocie do kraju w 1918 został członkiem grupy „Formiści", z którą wystawiał w latach 1918-1922. W malarstwie tego okresu był najbliższy wcielenia w życie własnej teorii Czystej Formy, sformułowanej w czasie wojny (stosowała się ona również do dramatu). Obok Leona Chwistka był głównym teoretykiem ugrupowania. Po 1924 działał jako jednoosobowa „Firma Portretowa S. I. Witkiewicz’’ wykonująca portrety na zamówienie. Jednocześnie kontynuował twórczość literacką (dramaty, powieści) i filozoficzną, przede wszystkim zaś uprawiał spajającą wszystkie formy jego aktywności, docenioną dopiero u schyłku XX wieku „sztukę życia’’. Popełnił samobójstwo na początku II wojny światowej, nazajutrz po agresji sowieckiej na Polskę.
| Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
|---|---|---|---|---|
| 2007-03-18 | 85 | 16 000 zł | 25 000 zł | N/A PLN USD |
