(Sulmin k. Kartuz 23 X 1921 - Poznań 13 X 1983)
Henryk Derwich walczył w kampanii wrześniowej 1939 r., w której został ranny. Trafił do obozu internowania w Orszy, skąd w 1940 uciekł do rodziny w Wielkopolsce. W latach 1940-1945 pracował przymusowo w Niemczech i w obozie karnym na Węgrzech. Po powrocie do Niemiec wyzwolony przez armię amerykańską, przebywał w obozie przejściowym w Ingolstadt, gdzie pełnił funkcję kierownika kulturalno-oświatowego Ośrodka Polskiego. Zamieszczał rysunki satyryczne w wojskowym czasopiśmie amerykańskim "The Go Devil Weekly Pictorial". W końcu 1946 wrócił do Warszawy. Pracował jako dekorator w Ministerstwie Informacji i Propagandy aż do jego likwidacji, po czym przeniósł się do Poznania, gdzie w 1947 podjął studia w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych - początkowo w Zakładzie Grafiki, następnie na Wydziale Architektury Wnętrz, na którym uzyskał dyplom w 1954. Już jako student zaczął współpracować z prasą poznańską, zamieszczając rysunki m. in. w "Głosie Wielkopolskim" (od 1947), "Expressie Poznańskim" (od 1949), "Gazecie Poznańskiej", "Dzienniku Zachodnim" (od 1958), tygodniku satyrycznym "Kaktus" (był jego współredaktorem w latach 1957-1960) i in. Współpracował też z lokalną telewizją i Estradą Poznańską. Początkowo zajmował się grafiką warsztatową (drzeworyt, linoryt), jednak główną domeną jego twórczości był rysunek prasowy i ilustracja. Tworzył też w różnych dziedzinach grafiki użytkowej i wydawniczej, projektował reklamy, plakaty itp.