(Worończa k. Nowogródka 20 X 1905 - Gdańsk 23 VIII 1958)
Edward Kuczyński studiował w latach 1927-1934 na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie pod kierunkiem Benedykta Kubickiego, Ferdynanda Ruszczyca i Ludomira Sleńdzińskiego (malarstwo), Jerzego Hoppena (grafika) i Bonawentury Lenarta (liternictwo). W latach 1935-1936 uczył rysunku i liternictwa w Szkole Rzemiosł i Przemysłu Artystycznego w Wilnie. W 1937 był współzałożycielem Grupy Wileńskiej, z którą wystawiał w 1939. W tymże roku uzyskał dyplom w zakresie grafiki. W latach 1940-1942 pracował jako introligator i rysownik. W 1942 przebywał w obozie pracy przymusowej w Parweniszkach, a następnie pracował w zakładach poligraficznych Vaizdas w Wilnie. Po II wojnie światowej osiadł w Toruniu. W 1946 podjął pracę pedagogiczną (początkowo jako starszy asystent, potem zastępca profesora) w Katedrze Grafiki na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika, w którym pełnił też funkcję prodziekana (1952-1954) i dziekana (1954-1956). Jako pedagog i twórca specjalizujący się przede wszystkim w grafice współtworzył silne toruńskie środowisko graficzne. Tworzył przede wszystkim w technice drzeworytu, ulegając wpływom precyzyjnego stylu Stanisława Ostoja-Chrostowskiego. Wykonywał również grafiki w technikach metalowych oraz litografie i linoryty. Zajmował się ilustracją i zdobnictwem książki oraz innymi dziedzinami grafiki użytkowej, jak ekslibris, projektowanie znaczków, znaki i napisy reklamowe itp.