IInformacje o dziele:

Mandylion (gr. mandilion = ręcznik, chusta) to ikona przedstawiająca, namalowaną na chuście, twarz Chrystusa nie cierpiącego. Jest to rodzaj acheiropity, wizerunku Chrystusa powstałego w sposób nadprzyrodzony - „nie ręką uczynionego”. Według apokryficznej legendy, Abgar, ciężko chory król Edessy posłyszawszy o cudach Jezusa, posłał do Niego posłańca z prośbą o uzdrowienie. Jezus, który sam nie mógł przybyć do króla, „wziął chustkę lnianą i przyłożył ją do twarzy a wówczas na chuście odbiło się oblicze Jezusa, takie jakim ono było w rzeczywistości. Jezus wręczył tę chustę posłowi i powiedział: Weźmijcie ten obraz dla Abgara ode mnie wraz z moją modlitwą i błogosławieństwem. Zostanie on wybawiony *..”. Król odzyskał zdrowie, a cudowna chusta miała stać się wzorem mandylionu, ikonograficznego typu wizerunku Chrystusa popularnego w kościołach wschodnich. W kościele katolickim odpowiednikiem mandylionu jest veraikon, czyli chusta św. Weroniki.
*Apokryfy Nowego Testamentu, Lublin 1980, t. I, s. 165.