IInformacje o dziele:
23,3 x 30,8 (w świetle oprawy)sygnowany l.d.: STAŻEWSKI
Obraz pochodzi z kolekcji Mirona Białoszewskiego.
Do obrazu dołączona ekspertyza p. Zenobii Karnickiej z Muzeum Sztuki w Łodzi.
Tak zbudowany obraz, w moim przekonaniu, mógł zostać namalowany tylko w scharakteryzowanym wyżej okresie, tzn. ok. 1927-1928 r. Nieco później Stażewski w swych białych kompozycjach fakturowych odniósł się jeszcze „na swój sposób” do ostatnich „rozproszonych w bieli” obrazów suprematycznych Malewicza. Natomiast wiele elementów kształtujących formę opiniowanego obrazu odnaleźć można dopiero w powojennej twórczości Stażewskiego, ale w całkowicie odmiennych konfiguracjach. Ta obserwacja wzmacnia przyjęte datowanie, gdyż w powojennej praktyce artystycznej Stażewskiego regułą było sięganie i przetwarzanie własnych wcześniejszych rozstrzygnięć.
z ekspertyzy p. Dr Zenobii Karnickiej (Ekspertyza dostępna jest w siedzibie Domu Aukcyjnego)
Henryk Stażewski:
Henryk Stażewski (Warszawa 9 I 1894 - Warszawa 10 VI 1988) studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie w latach 1913-1920. W początkach kariery malował martwe natury. Przejściowo wystawiał z ugrupowaniem „Formiści” (1922). Wziął też udział w Wystawie Nowej Sztuki w Wilnie w 1923. O tego czasu tworzył pod wpływem konstruktywizmu. Obok kompozycji malarskich trudnił się grafiką książkową, projektował wnętrza, sprzęty, a także scenografie – były to w większości prace teoretyczne i studyjne. Polskie i międzyna-rodowe ugrupowania awangardy, z którymi wystawiał i współpracował jako publicysta, to kolejno: „Blok” (1924-1926), „Praesens” (1926-1930), „Cercle et Carré” (1929-1931), „Abstraction-Création” (1931-1939), „a. r.” (1932-1939). Należał też do Koła Artystów Grafików Reklamowych (1933-1939). W 1930 był współorganizatorem zbiórki dzieł artystów międzynarodowej awangardy przeznaczonych dla muzeum łódzkiego (obecnie w Muzeum Sztuki w Łodzi). Po II wojnie mieszkał i działał w Warszawie. W latach 40. i 50. podejmował próby dostosowania się do postulatów sztuki figuratywnej. Z tego okresu pochodzą rysunkowe i malarskie kompozycje o tematyce pracy, budowy, a także projekty monumentalne. Po 1956, uznawany powszechnie za patrona polskiej awangardy, uprawiał już wyłącznie abstrakcję o konstruktywistycznym rodowodzie. Tworzył cykle prac, będących studiami płaszczyzn, linii, kolorów w różnych układach względem siebie. Przy pozorach chłodnej perfekcji umiał nasycić je emocją bezpośredniego dotknięcia, śladu ręki. Obok malarstwa i form pochodnych, jak collages, reliefy, multiple, tworzył formy przestrzenne i grafikę (autoryzował serigraficzne repliki swoich prac). Był laureatem wielu nagród i odznaczeń krajowych i zagranicznych, w tym Nagrody Herdera, Wiedeń 1972.
Data aukcji | Nr kat | Wywoławcza | Uzyskana | Zmień: |
---|---|---|---|---|
2007-04-15 | 27 | 8 000 zł | 42 000 zł | N/A PLN USD |