Henri de Toulouse-Lautrec pochodził z arystokratycznej rodziny Toulouse-Lautrec-Monfa. Cierpiał na genetyczną chorobę kości. Przebyte w dzieciństwie złamania obu nóg spowodowały, że osiągnął wzrost zaledwie 1,50 m. Kalectwo i alkoholizm współkształtowały jego życie, które dzielił z członkami artystycznej bohemy Paryża w czasie „belle epoque” – szczytowym okresie rozwoju kabaretów, teatrów bulwarowych, życia nocnego, narodzin secesji i awangardowych kierunków w sztuce. Po krótkich studiach malarskich w École des Beaux-Arts w Paryżu (1882) stał się aktywnym uczestnikiem, kronikarzem i portrecistą tego świata, zwłaszcza Montmartre’u z nowo otwartym w 1899 kabaretem Moulin Rouge i kolonią artystów tam osiadłych. Miał w tej dzielnicy własną pracownię. Jego modelką i przyjaciółką była Suzanne Valadon. Choć jego działalność artystyczna trwała zaledwie ok. 10 lat, zaowocowała obszernym oeuvre malarskim i graficznym. Na charakter jego twórczości wpłynął zwłaszcza Edgar Degas i grafika japońska. Był jednym z prekursorów plakatu artystycznego, operującego nie tylko informacją, ale i traktowanym współrzędnie, oddziałującym na emocje widza obrazem, skrótem i znakiem plastycznym.