Jan Młodożeniec (Warszawa 1929 - Warszawa 2000) studiował w latach 1948-1955 w Katedrze Grafiki i Plakatu, prowadzonej przez Henryka Tomaszewskiego na ASP w Warszawie. Od 1953 był związany z Centralą Wynajmu Filmów, której mecenat pozwolił przetrwać najgorsze lata socrealizmu przyszłym koryfeuszom „polskiej szkoły plakatu”. Młodożeniec, podobnie jak inni projektanci plakatu w tym okresie, przemycał w swych pracach elementy ikonograficzne i cechy stylistyczne niedopuszczalne w sztuce oficjalnej (deformacja, metaforyczny skrót o nie zawsze „słusznej” wymowie, pesymizm itd.). W następnych latach artysta wypracował własny, powszechnie rozpoznawalny styl plakatu, bazujący na uproszczonym rysunku, stosowaniu wyraźnie wyodrębnionych grubym konturem kształtów oraz dużych płaszczyznach kontrastujących kolorów, co zbliżało jego prace do sztuki ludowej. Młodożeniec wyspecjalizował się w plakacie filmowym, teatralnym, propagującym imprezy kulturalne – brak w jego dojrzałym dorobku plakatów politycznych. Równolegle zajmował się grafiką książkową i ilustratorstwem. Pracował zarówno dla wydawnictw (m. in. Czytelnika, Iskier, PIW-u, WAiF-u, Wydawnictwa Literackiego), jak czasopism, w których zamieszczał rysunki („Nowa Kultura”, „Współczesność”, „Ekran”, „Film”, „Polska”, „Szpilki”, a w czasach nam bliższych – polska edycja „Playboya”, „Magazyn Gazety Wyborczej”). Ostatnio malował też niewielkie kompozycje nawiązujące stylistyką do plakatów i okładek ze szczytowego okresu jego twórczości.