Henryk Grabiński (Lwów 1843 - Lwów 1903) pejzażysta związany z Krakowem i Lwowem, w młodości zajmował się złotnictwem i jubilerstwem. W 1861 porzucił jednak to zajęcie i wyjechał do Wiednia by w tamtejszej ASP rozpocząć regularne studia malarskie. Był uczniem pejzażysty Alberta Zimmermana; w 1865 został odznaczony I nagrodą za studia z natury. W latach 1868-1869 kształcił się jeszcze w Monachium, później wyjeżdżał do Paryża. Po powrocie do kraju przebywał bądź we Lwowie, bądź w Krakowie. Często wyjeżdżał w Tatry i Pieniny, odbywał liczne wycieczki po Galicji, podróżował do Włoch, Tyrolu i Bawarii. W latach 1873-1877 był profesorem malarstwa pejzażowego w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych; jego uczniami byli m.in. J. Malczewski, M. Gottlieb, R. Kochanowski. W 1879 przeniósł się na stałe do Lwowa. W 1882 zapadł na nieuleczalną chorobę, ale mimo bezwładu nóg nie przestał malować. Tworząc pejzaże będące plonem odbywanych wędrówek i podróży, dążył do uchwycenia efektów świetlnych. Był autorem podręcznika "Szkoła rysunku krajobrazów" (Lwów 1884) oraz albumu "Widoki Galicji i guberni południowych Królestwa Polskiego".