(Prezma, Łotwa 6 III 1913 - Cambridge k. Bostonu 16 IX 2005)
Jerzy Sołtan studiował na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej w latach 1931-1935. Już w czasie studiów pracował w biurach projektowych. Odbył podróże do Woch (1931), Austrii (1933), Niemiec (1934), Francji (1934). Brał udział w kampanii wrześniowej, resztę wojny spędził w oflagach. Podczas pobytu w Murnau rozpoczął korespondencję z Le Corbusierem, do którego udał się bezpośrednio po opuszczeniu obozu w 1945, by podjąć pracę w jego biurze. W latach 1948-1949 wykładał w Ecole Nationale Superieure des Beaux Arts w Paryżu. W 1949 wrócił do kraju i rozpoczął pracę pedagogiczną w warszawskiej ASP. W 1954 był współtwórcą Zakładów Artystyczno Badawczych przy ASP i jednym z głównych projektantów tej pracowni. Wspólnie ze Zbigniewem Ihnatowiczem projektował zespół sportowy "Warszawianka", wnętrza Dworca Śródmieście, bar "Wenecja" i in. Jednocześnie w latach 1956-1966 był doradcą artystycznym w Polskiej Izbie Handlu Zagranicznego, a także brał udział w pracach Rady Nadzoru Estetyki Produkcji Przemysłowej. Od 1958/59 prowadził wykłady na Harvardzie, gdzie w 1967 roku objął stanowisko przewodniczącego Wydziału Architektury. W 1969 został członkiem Akademie der Künste w Berlinie, zaś w 1975 wstąpił do bostońskiego oddziału The American Institute of Architects. W 2001 otrzymał tytuł honoris causa Politechniki Warszawskiej. Równolegle do działalności architektonicznej i pedagogicznej zajmował się malarstwem, rzeźbą, rysunkiem i grafiką, traktując sztuki piękne jako niezbędny element warsztatu architekta.