IInformacje o dziele:

sygnowany p.d.: Artur Markowicz | Kraków 1927.

Od 1907 Markowicz miał pracownię w przytułku dla starców na krakowskim Kazimierzu, a mieszkańcy schroniska wielokrotnie służyli mu jako modele; ich charakterystyczne postacie odnajdujemy w licznym zespole obrazów, pasteli i rysunków. Nie ma w nich „żadnej anegdoty, żadnego specjalnego wydarzenia: postacie starych kobiet i mężczyzn wtapiają się w otoczenie, przedstawiona scena nie jest nigdy realistycznym studium modela, a wyraz całości wynika z zaobserwowanego ruchu, gestu, nastroju chwili. [Ważną rolę] w tych kompozycjach grały światło, cień, przejścia tonalne i kolor. (Właściwa malarzowi gama kolorystyczna może dziś spełniać rolę jego sygnatury). Wszystko to składa się na tkankę obrazu....” (cyt. za: J. Wiercińska, patrz niżej). Liczne przykłady tych prac odnajdujemy w katalogu monograficznej wystawy z roku 1994. (patrz: Artur Markowicz 1872-1934. Wystawa monograficzna. Katalog prac istniejących i zaginionych [wstęp J. Wiercińsna, oprac. katalogu R. Piątkowska, M. Tarnowska], ŻIH, Warszawa 1994, s. 20; porównaj też: liczne ilustracje, np. II/B kat. 34 (Grajek z 1926) il. na s. 173)