Barbara Houwalt-Kostecka (ur. Wilno 3.XII. 1935, mieszka w Poznaniu) - wychowana w artystycznej rodzinie, córka malarki Barbary Houwaltowej i malarza Ildefonsa Houwalta, artystów związanych przed II wojną światową ze szkołą wileńską, po wojnie osiadłych w Poznaniu. Studiowała w latach 1954-60 na Wydziale Malarstwa gdańskiej WSSP pod kierunkiem prof. St. Borysowskiego i St. Teisseyrea, dyplom w pracowni Piotra Potworowskiego. Uprawia malarstwo, pisze też poezje, wypowiadając się równocześnie w obu tych dziedzinach. Jej obrazy są studiami nad kolorem, który stanowi podstawę bytu kompozycji. Tworzy cykle malarskie nazwane „Cerkiewne Prządki”, „Sceny klasztorne”, „Komnata dzwonów”. Świat tych prac budowany jest czytelnymi elementami ukazując niepokojącą wizję z pogranicza jawy i snu. Hieratycznie usytuowane, uabstrakcyjnione postaci podkreślają formy architektoniczne przypominające wnętrza gotyckich katedr, tworząc napięcia i dynamikę a umiejętnie wykorzystane promienie światła wydobywają je z mroku. Duży wpływ wywarła na artystkę poezja Osipa Mandelsztama, rosyjskiego poety żydowskiego pochodzenia, zmarłego w stalinowskim łagrze w 1938. Z fascynacji jego twórczością zrodził się cykl obrazów „Motywy Mandelsztamowskie”. Nie są one ilustracją do określonego utworu lecz wizualną konkretyzacją i malarska interpretacja dzieł wybitnego poety.