Adolf Eberle - artysta niemiecki; był synem, a we wczesnej młodości także uczniem, malarza Roberta Eberle (1815-1860). Od 1860 kształcił się w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium, gdzie był studentem Karla T. Pilloty’ego; pod jego wpływem malował początkowo sceny z niemieckiej historii, m.in. z wojny trzydziestoletniej. Później zajął się przede wszystkim malarstwem rodzajowym. Debiutował już w 1861, wystawiając Zajęcie ostatniej krowy, który zwrócił nań uwagę krytyki, a w 1879 na międzynarodowej wystawie w Monachium uznanie zyskał jego obraz Pierwszy jelonek. Był malarzem codziennego życia Bawarczyków; sięgał po motywy myśliwskie, przedstawiał sceny rodzinne we wnętrzach, często i z upodobaniem malował dzieci, był doskonałym animalistą. Jego obrazy – czasem o dramatycznej wymowie jak Biedna rodzina, częściej pogodne, przepojone ciepłem i nutą delikatnego humoru jak Dzień weselny czy Zabawa ze szczeniakami – podobały się powszechnie i były szeroko popularyzowane przez liczne ryciny i reprodukcje fotograficzne. Artysta był porównywany z Franzem Defreggerem i Hugo Kaufmannem, wśród jego artystycznych spadkobierców wymieniany bywa Emil Rau. Jego prace znajdują się w zbiorach licznych muzeów, m.in. w Monachium, Hamburgu czy Milwaukee.