Stanisław Wójtowicz (Kraków 15 X 1920 - Kraków 1 III 1991) studiował w latach 1940-1942 w Staatliche Kunstgewerbeschule w Krakowie, która była nieformalną kontynuacją przedwojennej Akademii. Po II wojnie światowej kontynuował naukę na Wydziale Malarstwa ASP w latach 1945-1947. Pracował w macierzystej uczelni jako pedagog w tej uczelni w latach 1950-1975. Należał do kręgu najwybitniejszych przedstawicieli grafiki artystycznej lat 60., obok Józefa Gielniaka i Jerzego Panka, z którymi łączyła go przyjaźń, a także innych twórców tej niezwykle rozwiniętej, zwłaszcza w Krakowie, dziedziny twórczości. Był biegły we wszystkich technikach graficznych, jednak szczególnie upodobał sobie drzeworyt. Tworzył prace zazwyczaj dużych formatów. Syntetyzował kształty i widoki w zwarte obszary czerni i bieli, niekiedy z akcentami barwnymi. Obok grafiki zajmował się malarstwem i rysunkiem, marginalnie projektowaniem plakatów. Był członkiem grupy MARG (od 1957), "Krąg" oraz Międzynarodowego Stowarzyszenia Drzeworytników XYLON w Szwajcarii. Zdobył liczne wyróżnienia, m. in. nagrodę w międzynarodowym konkursie na plakat ONZ, Paryż 1948, nagrodę na III Międzynarodowym Biennale Grafiki, Lublana 1959, medal na I Sympozjum "Złote Grono", Zielona Góra 1963, nagrodę specjalną na II Międzynarodowym Biennale Grafiki, Kraków 1968.