Jerzy Ryszard Zieliński (Kazimierzów w Kieleckim 1 VI 1943 – Warszawa 5 III 1980)studia artystyczne rozpoczął w 1962 w warszawskiej ASP na Wydziale Rzeźby, rok później przeniósł się na Wydział Malarstwa do pracowni prof. Jana Wodyńskiego a następnie prof. Jana Cybisa; dyplom otrzymał w 1968 roku. Niezależnie od kontynuowania akademickiego programu nauczania, rozpoczął samodzielną działalność malarską, którą uzasadniał w tekstach teoretycznych. W 1965 nawiązał przyjaźń z Janem Dobkowskim i wówczas wspólnie przyjęli jeden kierunek artystycznego działania, które dało początek malarstwu pod nazwą neo-neo-neo. Wyjaśniając swą postawę napisali: „Neo-Neo-Neo nie jest doktryną, jest hasłem wywoławczym, wołamy o sztukę egalitarną; o odkrywanie w sobie fizjologicznej potrzeby tworzenia”. Artystyczny rodowód neo-neo-neo wywodzi się z założeń szeroko pojętego pop-artu. Od 1967 organizowali cykl wystaw pod nazwą neo-neo-neo. Wówczas Zieliński przyjął pseudonim Jurry. Wernisaże tych wystaw (najczęściej bez katalogu), miały charakter happeningu i spotkań artystycznej elity. Obaj artyści brali też udział w ekspozycjach krajowych i zagranicznych, Muzeum Sztuki w Łodzi zakupiło do swych zbiorów dwie prace Jurrego. Zieliński poszedł samodzielną drogą konsekwentnie kontynuując stylizację wielopłaszczyznowych, założonych jednolitym kolorem kompozycji z elementami biologicznymi. Posługiwał się ostrymi zestawieniami barw, ekspresyjną, z pozoru lapidarną lecz bardzo czytelną formą, tworząc swoja wizję świata. Rok temu jego twórczość przypomniała Oficyna Malarska w Warszawie pokazem prac (21 IV-19 V 2006) i wydaniem publikacji Jerzy Ryszard Zieliński – Wytnie nas czas.