Aleksander Płonczyński - malarz pejzażysta; działający w Krakowie. W latach 1839-1844 studiował w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych pod kierunkiem znanego pejzażysty i malarza Tatr, Jana Nepomucena Głowackiego. Już jako student zaczął wystawiać swoje prace na pokazach w Krakowie, a później także w Warszawie. Malował krajobrazy z okolic Krakowa, widoki miasta, jego architektury i zabytków oraz pejzaże tatrzańskie, odznaczające się jasnym tonem barwnym i świeżością koloru. Uchodził za pierwszego z polskich artystów malujących bezpośrednio w plenerze. Był także rysownikiem, akwarelistą i litografem; jego prace często mają dodatkową wartość dokumentalno-historyczną. Od 1847 uczył rysunku i malarstwa w Gimnazjum św. Anny, prowadząc równocześnie katedrę perspektywy i „krajowidoków” w Szkole Sztuk Pięknych. Wysoko ceniony jako pedagog, stworzył w krakowskiej uczelni nowoczesną szkołę pejzażu. Wprowadził zajęcia w plenerze, ucząc malowania bezpośrednio z natury.