Adrian Głębocki – malarz, rysownik, litograf i pedagog; w latach 1850-1857 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Warszawie pod kierunkiem Ksawerego Kaniewskiego i Rafała Hadziewicza. Po studiach pracował w malarni teatralnej u A. Sachchettiego. W latach 1863-1873 mieszkał w Częstochowie, gdzie pracował jako nauczyciel rysunku w gimnazjum. W 1873 zamieszkał w Warszawie ucząc rysunków w Instytucie Głuchoniemych, w gimnazjach i w szkole realnej, udzielał też lekcji prywatnych. Współpracował z „Kłosami”, „Tygodnikiem Ilustrowanym”, „Biesiadą Literacką” i innymi czasopismami warszawskimi, zamieszczającyc w nich swoje rysunki, m.in. – mające dużą wartość ikonograficzną – przedstawienia starych, zabytkowych budowli, dziś często już nie istniejących. Pisywał artykuły o sztuce, wydał książkę "Wzory zabawek dla dzieci do wycinania z papieru" (1875). Wśród jego prac malarskich wymienić należy obrazy o tematyce religijnej malowane przeważnie do kościołów, portrety, sceny rodzajowe i rodzajowo-historyczne. Był autorem cyklów rysunków opartych na żywotach świętych (np. "Św. Eustachy Męczennik", "Św. Maria Magdalena", "Chwała Marii"). Inne cykle to, m.in. "Legendy Polskie". Wykonał też "Album Jasnej Góry". Obrazy artysty znajdują się, m.in. w Muzeum Narodowym w Warszawie i Krakowie oraz w licznych kościołach.