Oskar Kokoschka (Pöchlarn n. Dunajem, Austria 1 III 1886 – Montreux, Szwajcaria 22 II 1980), z pochodzenia Czech, studiował od 1905 w Kunstgewerbeschule w Wiedniu. Początkowo wykonywał ilustracje książkowe, także do własnych tekstów („Die Traumenden Knaben”). Pisał też sztuki teatralne. Za ekspresjonistyczne prace, wystawione w 1908 w Wiedniu, został relegowany z uczelni, co skazało go na życie w biedzie i podejmowanie prac zarobkowych w dziedzinie portretu. W 1910 wyjechał do Berlina, gdzie podjął współpracę z pismem „Der Sturm”. Zajął się nim też berliński galerzysta Paul Cassirer. W 1911 wrócił do Wiednia, gdzie zaczął wykładać w swej byłej uczelni. W tymże roku nawiązał romans z Almą Mahler, wdową po kompozytorze. W 1912, porzuciwszy nauczanie, zaczął wystawiać w Niemczech (m.in. z „Sonderbundem” w Kolonii i „Der Blaue Reiter” w Monachium). W 1913 odbył podróż z Almą Mahler do Włoch. Okres I wojny światowej zaczął w wojsku jako porucznik dragonów. Ranny w głowę i w nogę, leczył się m.in. w Sztokholmie i Dreźnie, gdzie w 1919 został profesorem Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych. Wraz z rozkwitem ekspresjonizmu rosła jego pozycja tyleż jako malarza, co literata (do jednej z jego wczesnych sztuk napisał muzykę Paul Hindemith, spektakl pokazano m.in. w operze drezdeńskiej). W 1922 Kokoschka wystawiał na Biennale w Wenecji. W 1924 porzucił Akademię w Dreźnie i zaczął podróżować po Europie, a także północnej Afryce, Turcji, Palestynie. Ponowny udział artysty w Biennale weneckim w 1932 przyniósł ataki na jego sztukę ze strony faszystowskiej prasy włoskiej i niemieckiej, co antycypowało zakwalifikowanie jej jako „zdegenerowanej” na osławionej wystawie w Monachium w 1937. Tymczasem w 1933 Kokoschka, wędrując między Wiedniem i Pragą, przyjął obywatelstwo czechosłowackie. W Pradze poznał Oldę, swą przyszłą żonę. W 1938 oboje wyemigrowali do Anglii, od 1940 zamieszkując w Londynie, a w 1947 przyjmując obywatelstwo brytyjskie. Po II wojnie, już jako nestor awangardy XX wieku, po raz trzeci wystawiał na Biennale w Wenecji w 1952. W 1953 osiadł z żoną na stałe w Villeneuve nad Jeziorem Genewskim.