Marek Sapetto (ur. Końskie 8 XI 1939) studiował na Wydziale Malarstwa i Grafiki ASP w Warszawie w latach 1960-1966. Dyplom z wyróżnieniem uzyskał w pracowni prof. Michała Byliny, specjalizował się też w grafice warsztatowej. W 1971 rozpoczął pracę pedagogiczną na Wydziale Malarstwa. Od 1990 jest profesorem.
Jego wspólny z Wiesławem Szamborskim debiut w 1968 miał znamiona znaczącego gestu artystycznego. Obaj młodzi artyści, deklarujący się otwarcie po stronie realizmu, przełamywali niepisany ostracyzm wobec tego kierunku, obciążonego w oczach starszej generacji związkami z socrealizmem. Był to jednocześnie sygnał pojawienia się na scenie artystycznej pokolenia tzw. nowej figuracji lat 70. w sztuce polskiej. Sapetto i Szamborski wystawiali wspólnie do 1974, będąc czołowymi reprezentantami tego nowego nurtu. Realizm Marka Sapetty polegał przede wszystkim na doborze tematów, wziętych z potocznego życia, podawanych bez upiększeń, w plakatowym skrócie, epatujących dosłownością i dysonansową kolorystyką. Jego spontaniczna sztuka nawiązując do aktualnych wydarzeń i rzeczywistości, w jakiej żyjemy, wzbogacona jest często aluzją historyczną. Ekspresję przekazu wzmacnia kolorem, modelunkiem postaci i form oraz sugestywną kompozycją przedstawianych scen.
W latach 80-tych był aktywnym członkiem Ruchu Kultury Niezależnej i współorganizatorem wystaw poza oficjalnym obiegiem. Za twórczość artystyczną w 1983 otrzymał nagrodę przyznaną przez Komitet Kultury Niezależnej.