Władysław Majewski – malarz; w krakowskiej Szkole Sztuk Pięknych, poczym wyjechał do Monachium i od października 1901 kształcił się w tamtejszej Akademii pod kierunkiem Johanna C. Hertericha. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu. Z Monachium kilkakrotnie jeździł do Włoch, Paryża, wyjeżdżał też do kraju. Lata I wojny światowej spędził w Rosji. Po wojnie mieszkał w Sosnówce pod Wołominem, dojeżdżając do Warszawy, gdzie miał pracownię. Od 1921 uczył malarstwa w Szkole Sztuk Pięknych im. W. Gersona, należał do Komitetu TZSP, Warszawskiego Tow. Artystycznego i grupy „12”. Wystawiał od roku 1904, wielokrotnie prezentując swe prace w TPSP w Krakowie i we Lwowie, w TZSP w Warszawie, a w 1916 także w Mińsku.

Malował – wyróżniające się szlachetną gamą barwną – pejzaże, portrety, martwe natury i kwiaty. Wśród jego obrazów wymienianych w katalogach przeważają pejzaże – wczesne jeszcze z Bawarii i Tyrolu, późniejsze już z kraju; z okolic Poronina i znad Niemna. W roku 1925 w Towarzystwie Zachęty Sztuk Pięknych w Warszawie urządzono pośmiertną wystawę obrazów artysty. Jego prace znajdują się, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie.