Alfred de Breanski Senior był malarzem i rysownikiem brytyjskim, znanym pejzażystą, autorem widoków z gór Szkocji, z Walii, Krainy Jezior i znad Tamizy. Malował olejno i akwarelą, a jego romantyczne, nastrojowe obrazy przedstawiały skąpane w złocistym świetle krajobrazy górskie, trawiaste brzegi jezior i rzek, ożywione sztafażem; pasącym się bydłem, owcami lub dalekimi, samotnymi postaciami pasterzy, wędrowców, rybaków. Pochodził z rodziny polskich emigrantów, był najstarszym synem Leopolda Breanskiego, bratem malarza Gustava i malarki Julii Breanskich. Zadebiutował w roku 1872 na wystawie w Royal Academy, gdzie wystawiał następnie aż do 1918. Swoje prace prezentował też w londyńskim Royal Institute of Oil Painters i Royal Cambrian Academy w walijskim Conwy. W 1873 ożenił się z Annie Roberts, utalentowaną walijską malarką, którą poznał podczas jednej ze swych studyjnych podróży po Walii. Mieli siedmioro dzieci, z których synowie Alfreda Fontville zw. Junior oraz Arthur również zostali malarzami. Artysta mieszkał w Cookham (Berkshire), w Greenwich, Lewisham (Kent), a po 1880 w Londynie. Jego obrazy znajdują się w licznych kolekcjach prywatnych, a także w zbiorach muzeów i galerii, m.in. w Southampton Art Gallery, w Laing Art Gallery w Newcastle, w Brighton Museum and Art Gallery czy Tyne & Wear Museum.