Paul Hey – niemiecki malarz, rysownik, ilustrator i litograf; studiował w Akademii Sztuk Pięknych w Monachium u Karla Raupa, Johanna C. Hertelicha i Ludwiga Löfftza.
Wyjeżdżał w podróże studyjne do Włoch, Grecji, Egiptu, Anglii i Szkocji. Od 1910 stale mieszkał w Gauting koło Monachium. Podczas I wojny światowej był na froncie jako malarz wojenny.
W 1917 otrzymał tytuł profesora.

Malował sceny wiejskie sceny rodzajowe, historyczne i bajkowe umieszczane najczęściej na tle pogodnego pejzażu. Wypracował własny, rozpoznawalny styl – jego prace, przy realistycznym ujęciu, wyróżniały się pogodnym, ciepłym nastrojem, a ich swoista poezja i doza sentymentalizmu sprawiły, że artysta był określany „malarzem duszy niemieckiej”.
Od 1896 uczestniczył w wystawach w monachijskim Glaspalast, od 1903 także na Wielkich Wystawach Sztuki w Berlinie. Od 1900 współpracował jako rysownik i ilustrator z monachijskim wydawnictwem pocztówek Ottmara Ziehlera.
Zajmował się także grafiką i ilustracją książkową. Był autorem ilustracji, m.in. do zbioru pieśni dla dzieci (Sang und Klang für Kinderherz, wyd.1909), zbioru niemieckich pieśni ludowych (Deutsche Volkslieder in Bilder, wyd. ok. 1930), bardzo popularnego wydania baśni niemieckich (Deutchen Märchen, wyd. 1939) i baśni Andersena (Andersen Märchen, wyd. 1940).