Gabriela Obremba (Mysłowice 24 III 1927 – Warszawa 12 I 1997) -malarka, prywatnie pierwsza żona Andrzeja Wajdy. W latach 1946-1950 studiowała w krakowskiej Akademii Sztuk Pięknych w pracowni prof. Hanny Rudzkiej-Cybisowej, a następnie kontynuowała studia i w 1952 roku uzyskała dyplom w Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Brała udział w licznych wystawach krajowych i zagranicznych. Wystawiała na słynnej wystawie w warszawskim Arsenale (1955) i za granicą w Indiach, Berlinie i Wenecji. Pierwsza duża wystawa indywidualna artystki odbyła się w Salonie Nowej Kultury w Warszawie w roku 1958. Uprawiała malarstwo sztalugowe i tkaninę. Początkowo artystka skupiała się na postaci kobiecej, której oryginalna interpretacja ukazywała stany emocjonalne i osamotnienie jej modelek przedstawianych w pustych, nieprzyjaznych wnętrzach. Z czasem swoje zainteresowania skierowała w stronę makrokosmosu i form abstrakcyjnych, wyobcowanych z realnej rzeczywistości, starała się rozwiązać zagadkę bytu człowieka. Struktura przestrzenna jej kompozycji zbudowana jest z form geometrycznych, wzajemnie się przenikających i nasyconych sharmonizowanym kolorem.