Katarzyna Latałło (Warszawa 23 V 1924, mieszka w Warszawie) w 1952 ukończyła Wydział Malarstwa i Grafiki ASP w Warszawie, uzyskując dyplom pod kierunkiem prof. Jana Sokołowskiego. Specjalizowała się w grafice. Wystawiała swe prace na Ogólnopolskich Wystawach Plastyki w latach 1952, 1953 i 1954, na wystawie w Arsenale, Warszawa 1955, gdzie uzyskała nagrodę. Uczestniczyła w I Ogólnopolskiej Wystawie Grafiki Artystycznej i Rysunku, Warszawa 1956, Ogólnopolskiej Wystawie Młodego Malarstwa, Rzeźby i Grafiki, Sopot 1958, Wystawie Grafiki, Ilustracji Książkowej i Plakatu, Berlin-Hamburg-Kolonia 1956, I Biennale Grafiki Polskiej w Krakowie 1960, Wystawie książki i ilustracji z cyklu „Polskie Dzieło Plastyczne w XV-lecie PRL”, Warszawa 1962 i wielu innych wystawach. Działała w Sekcji Grafiki ZPAP, zasiadając w jej zarządzie w latach 1953-1955 i 1964-1965. W 1961 rozpoczęła współpracę z wytwórniami filmów animowanych: „Se-ma-for”, „Miniatury”, „Studio” jako reżyserka i scenografka. Odtąd stopniowo twórczość w dziedzinie animacji zaczęła przeważać w jej zainteresowaniach i dorobku. W 1965 wstąpiła do Stowarzyszenia Filmowców Polskich. Filmy jej autorstwa były prezentowane na przeglądach krajowych i międzynarodowych, gdzie zdobywały nagrody, m.in. „Kat i Katarzyna” – Nagroda m. Łodzi w 1965, „Pan Plastyk” – nagroda FIPRESCI na Festiwalu w Mar del Plata 1965, nagroda za serię filmową „Przygody Sindbada Żeglarza”, Łódź 1970. Jej synem był Stanisław Latałło, tragicznie zmarły podczas wyprawy w Himalaje, aktor filmu „Iluminacja” Krzysztofa Zanussiego.