Otto Piltz – niemiecki malarz scen rodzajowych; początkowo uczył się malarstwa dekoracyjnego w Halle (Saale), później w latach 1866-1871 studiował w Szkole Sztuk Pięknych w Weimarze, specjalizując się w malarstwie rodzajowym pod kierunkiem Paula Thumanna, Bernharda Plockhorsta i Charlesa Verlat’a. W latach 70. niejednokrotnie przebywał i malował w Willingshausen, związany z tamtejszą kolonią artystów. W 1882 został mianowany profesorem, do 1886 mieszkał w Weimarze, później do 1889 w Berlinie, by w końcu osiąść w podmonachijskim Pasing. Był malarzem-realistą; malował obrazy rodzajowe o motywach tak wiejskich, jak i miejskich. Swoich bohaterów przedstawiał w różnych sytuacjach; w kościele, przy pracy czy zabawie. Malował też sceny szkolne; a szczególne uznanie przysporzyły mu obrazy przedstawiające dzieci. Motywów szukał w Turyngii, Bawarii, Hesji, Tyrolu, a także w Holandii, przykładając dużą wagę do charakterystycznych strojów regionalnych. Wielokrotnie uczestniczył w corocznych wystawach w Berlinie i w Monachium (Glasspalast). Wystawiał też, m.in. w 1878 na Światowej Wystawie w Paryżu, w 1884 na Międzynarodowej Wystawie w Londynie, w 1886 na Jubileuszowej Wystawie w Berlinie. Był członkiem monachijskiego Kunstvereinu i ugrupowania „Secesja”. Obrazy artysty znajdują się w zbiorach licznych muzeów – i w Niemczech, i na świecie.