Dariusz Wąsowicz - studiował w Institiut Supérieur de Commerce de l’Etat w Antwerpii, w roku 1931 uzyskując dyplom tej uczelni. Następnie - w latach 1935-1939 - kształcił się na Wydziale Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, a w 19939-1944 w prywatnej pracowni Rafała Wąsowicza w Warszawie. Zwiedził Belgię, wyjeżdżał też do Wielkiej Brytanii. W latach 1951-1955 kierował Pracownią Grafiki Związku Polskich Artystów Plastyków oddziału warszawskiego. Malował olejno i akwarelą, zajmował się także grafiką warsztatową (autolitografia i techniki metalowe). Tworzył pejzaże, weduty, martwe natury; był autorem kilku cykli graficznych (np. Stara Warszawa) i malarskich (Wieś polska i praca). Uczestniczył w wielu wystawach zbiorowych, m.in. w I Ogólnopolskiej Wystawie Plastyki w 1954 w Radomiu czy w I Biennale Grafiki w 1960 Krakowie, często wystawiał w galeriach warszawskich. Jego prace znajdują się, m.in. w zbiorach Muzeum Narodowego w Warszawie, Ossolineum we Wrocławiu, w St. Philomena’s School Carshalton w Anglii.