Jerzy Szymański – malarz, scenograf; w latach 1940-1943 uczęszczał do Instytutu Sztuk Pięknych działającego w ramach Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie ucząc się na Wydziale Malarstwa i Architektury Wnętrz. Po wojnie studiował malarstwo w pracowni prof. Jerzego Fedkowicza, a scenografię u prof. Karola Frycza. Dyplom ukończenia ASP otrzymał w roku 1952. Pracował jako scenograf w Teatrze im. J. Słowackiego w Krakowie (1948-1951), w Teatrze Polskim w Bielsku-Białej (1951-1964), Teatrze im. W. Siemaszkowej w Rzeszowie (1964-1967), w Teatrze im. S. Żeromskiego w Kielcach (1968-1969). Współpracował także teatrami w Opolu, Kielcach, Sosnowcu, Częstochowie, Czechosłowacji. Nauczał malarstwa w Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych Rzeszowie (1964) oraz w Liceach Sztuk Plastycznych w Sędziszowie i w Rzeszowie (1968-1992). Był autorem około scenografii około osiemdziesięciu spektakli w teatrach dramatycznych i lalkowych. Ponadto zajmował się malarstwem i grafiką, tworząc głównie portrety i pejzaże. W latach 1951 – 1999 brał udział w licznych wystawach zbiorowych, miał też kilkanaście wystaw indywidualnych. W latach 1996 -1999 odbył podróże artystyczne do Wenecji, Florencji i Ferrary (Włochy).